Një grusht monedha a një këngë brumbulli? Ç'kolonë zanore ke ti? / A handful of coins or a cricket's song? What's your soundtrack?

“Një indian i Amerikës po vizitonte qytetin e Nju Jorkut. Teksa ecte me një mik pranë qendrës së Manhatanit, indiani e ndali papritmas mikun dhe i pëshpëriti: “Prit! Po më zënë veshët një brumbull.”. Miku nuk i besoi. Një brumbull?! Në mes të Nju Jorkut?! E pamundur! Kakofonia e tingujve prej taksive që kalonin, burive të paduruara, britmave të njerëzve, frenave që çirreshin, dhe hungërimës së metrove e bënte praktikisht të pamundur të dëgjoje brumbull, edhe sikur të ishte ndonjë aty afër. Por indiani ngulte këmbë. E ndali mikun dhe nisi të ecte zigzag në rrugë e trotuar me kokën përulur mënjanë e duke mbajtur vesh. Pastaj, në një bllok të madh çimentoje ku rritej një pemë, e gjeti më në fund brumbullin dhe e kapi që ta shihte edhe miku. I mahnitur, miku e pyeti si qe në gjendje ta dëgjonte atë brumbull. Atëherë indiani shtiu dorën në xhep, nxori që aty ca monedha, i ngriti deri tek ijët dhe i hodhi në trotuar. Gjithë turma e njerëzve aty ktheu kokën drejt tyre. “E gjitha varet nga ku i mban veshët. Nuk kemi shumë brumbuj në mendje dhe nuk mbajmë veshët për ta. Ndoshta e ke kaluar tërë jetën duke kërkuar për një grusht monedha dhe ke humbur kështu tingullin e vërtetë të jetës.” – nga një libër meditimesh i Çarls Suindollit.

“A Native American was visiting New York City. Walking with a friend near the centre of Manhattan, the Indian suddenly stopped his companion and whispered, “Wait, I hear a cricket.” His friend was disbelieving. A cricket? In downtown New York? Impossible. The cacophony of sounds from passing taxis, impatient honking, people shouting, brakes screeching, and subways roaring would make it virtually impossible to hear a cricket, even if one were present. But, the Indian was insistent. He stopped his friend and began to crisscross the street and sidewalks with his head cocked on one side, intently listening. Then, in a large cement planter where a tree was growing, he finally found the cricket and held it up for his friend’s benefit. Amazed, his friend asked how he could have possibly heard that cricket. Reaching into his pocket, the Indian grasped some coins, held them waist high, then dropped them on the sidewalk. Everyone within a block turned to look in their direction. "It all depends on what you’re listening for. We don’t have enough crickets in our heads. We don’t listen for them. Perhaps you have spent all your life searching for a handful of change and you’ve missed the real sound of life.”- Charles Swindoll