Merr

Ka mbetur veç shpirti,

veç ai ka mbetur.

Shtresat e zgjyrës pse gërvishtin
kur dalta Jote godet?

Nxirrmë nga kjo furrë,

zjarrin Tënd si mund ta duroj?

Ka mbetur veç shpirti,

e ai kohë më parë t’u dha.

Pse thua se shumë më shumë

duhet të të përkas?

Thesaret nga duart pse m’i shqit?

Të zotërosh përgjysmë s’mundesh?

Ka mbetur veç shpirti,

e as ai i imi nuk është.

A do të durosh me mua

në zjarrin ku më ke hedhur?

I Yti është dhe shpirti,

asnjë pasuri nuk kam.

Veç Ti ec krah meje në zjarr

e drejtomë si të dal.