Si të bësh koncentrat të freskët mishi në shtëpi

Një kub koncentrat mish viçi, i bërë në shtëpi

Koncentrati i mishit përftohet nga zierja në nxehtësi shumë të ulët e për disa orë i kockave të viçit. Ai ka vlera të shumta ushqimore dhe shëndetësore, duke qenë se bën të mundur marrjen e elementëve nga pjesë të mishit që nuk merren normalisht me konsumin e mishit, të tilla si kërcet që veshin kockat në nyjat e tyre dhe palca e brendshme e kockave. Në fakt, ngrënia e palcës nga zgavrat e kockave konsiderohet nga shkencëtarët përkatës si një ndër faktorët kryesorë në rritjen e koeficientit të inteligjencës (KI) së racës njerëzore. Për më tepër, në tokat ku moti ka qenë kahera më i ashpër e i pamëshirshëm, të tilla si Evropa dhe Azia e largët me dimrat e tyre të pafalshëm e tejet të gjatë, ku bujqësia ka qenë një luks dhe zhvillim shumë i vonë, pikërisht konsumimi i çdo grami të mundshëm të kafshës – nga maja e veshit e deri te bishti, e mbi të gjitha palca e brendshme – është një ndër faktorët kyç për KI-në e lartë që karakterizon këto treva. Kjo dhe, sigurisht, domosdoshmëria për t’ia dalë, mbijetuar e madje begatuar në terrene që, në pjesën dërrmuese, janë malore, pa fushat e lindjes së mesme apo Afrikës.

Për përgatitjen e koncentratit, do t’ju duhen kocka që keni mbledhur gjatë gatimeve me mish, por të paziera më parë, ose që mund t’i blini në çdo thertore me çmim disa herë më të ulët se mishi (unë zakonisht i gjej me diku te 100 lekë të reja kilogrami). Koncentrati mund të përgatitet vetëm me kockat, por zakonisht u shtohen edhe disa perime aromatike për më shumë shije, aromë dhe vitamina. Receta ime këtu është me kocka viçi, ndaj çdo referencë ndaj kockave më poshtë nënkupton kocka viçi. Në fund, do të përfshij një foto të koncentratit të pulës që përgatita një ditë më pas, si dhe shkurtimisht përbërësit në të. Metoda është e njëjtë me koncentratin e viçit.

Receta vijon më poshtë. Gatim të mbarë!

Përbërësit:

- Kocka mishi, të paktën një kilogram, por sa më shumë aq më mirë, në varësi të enëve që keni

- Selino, disa degë, sipas shijes

- Karota (unë nuk kisha kësaj here, ndaj nuk janë në foto), 4-5 copë

- Qepë, 1-2 kokrra

- Hudhra, disa thelpinj

- Rigon në degë, ose dafinë 3-4 gjethe, ose aspak, sipas dëshirës

- Speca djegës, 1-2 copë, sipas dëshirës

- Majdanoz, 5-6 degë, sipas dëshirës

- Mollë të egra, 8-10 kokrra. Këto janë tërësisht jo të detyrueshme, por unë i kisha dhe mendova se do të ishin interesante t’i shtoja.

1. Si fillim, lyeni me pak yndyrë një tepsi të hollë ose shtrojini asaj një copë letër kuzhine (nga ato enkas për të shmangur ngjitjen gjatë pjekjes). Më pas vendosni aty kockat e mishit në një shtresë të vetme, jo mbi njëra-tjetrën. Vendosni të piqen në furrë në temperaturë 190-200 gradë për rreth 30 minuta, derisa të kenë marrë ngjyrë. Në këtë pjesë, siç mund të shihet nga fotografia, unë i kam lyer me erëza kockat, përzierje me rigon, rozmarinë, hudhër pluhur, pak kripë, dhe spec të butë të grirë.

2. Pasi janë pjekur mjaftueshëm, vendosini kockat në një tenxhere të madhe që të mund t’i nxërë të gjitha. Kulloni në tenxhere edhe gjithë yndyrën e mundshme që kanë lëshuar kockat gjatë pjekjes. Më pas, pastroni dhe grini perimet në copëza mesatare dhe vendosini edhe ato në tenxhere me mishin. Shtoni thelpinjtë e hudhrave, qepët të qëruara por të paprera, specat, mollët të plota (nëse keni) dhe erëzat. Hidhuni ujë që t’i mbulojë të tëra. Vendosini mbi zjarr të ngadaltë; për mua që gatuaj me sobë me energji elektrike, nxehtësia e përshtatshme ishte 2 nga 6 që shënon graduesi. Zierja duhet të zgjasë rreth 4-6 orë, pra mund t’i lini gjithë natën (me kujdesin e duhur) ose gjatë ditës, në varësi të kohës suaj. Shikojini herë pas here, por zor se do të kenë nevojë për gjë tjetër gjatë kësaj kohe.

3. Pasi të përfundojë koha e zierjes, lërini të ftohen pak sa për të qenë më e lehtë t’i kulloni. Më pas, hiqni me kujdes kockat dhe pjesë të tjera të mëdha nga tenxherja dhe mbetjen kullojeni në një enë tjetër.

4. Lëngu i përftuar është koncentrati i mishit të cilin po përpiqemi të përftojmë. Në fund të kullimit, kalojeni në enë plastike në të cilat do ta ruani në vijim. Mund të përdorni edhe enët plastike për kube akulli, nëse keni mjaftueshëm të tilla për të ruajtur gjithë koncentratin.

5. Kockat që përdorët mund të kenë shumë mish, si edhe palcën e brendshme, e cila tani është lehtësisht e arritshme pas zierjes së ngadaltë. Mos i hidhni kockat pa u hequr çdo pjesë mishi, kërcet e ziera, si edhe palcën që mund të gjeni. Përveçse që janë plot me vlera ushqimore, janë edhe shumë të shijshme. Mund t’i përdorni në supa ose receta të tjera më pas.

6. Pasi të jetë ftohur lëngu e të ketë arritur temperaturë ambienti, enët me koncentratin mund vendosini në ngrirje për 30 minuta ose më pak. Pastaj nxirrini dhe do të shihni se janë mpiksur. Kjo është koha për ta prerë në copa gjithë masën për përdorim më të thjeshtë në gatimet e mëpasshme (nëse nuk i keni vendosur në enë për kuba akulli). Masa e koncentratit do të jetë e përbërë nga dy pjesë: xhelatina, e cila përmban gjithë palcën dhe kolagjenit, dhe yndyra që del mbi të. Që të dyja janë shumë të mira, edhe yndyra, sepse është yndyrë shtazore natyrale.

7. Në fund, një kub koncentrat do të duket si ai në fotografinë në krye të këtij artikulli ose si koncentrati i pulës më poshtë, i bukur si llokum :-) Një kub i kësaj përmase është praktikisht një supë e plotë, dhe nuk do t’ju shkojë mendja më të përdorni galina blanca a të tjerë koncentrate të thatë e të panatyrshëm si ato. Shijojeni.

P.s. Në lidhje me koncentratin e pulës, metoda është e njëjtë. Unë mora kockat, të brendshmet dhe gjithë lëkurën me dhjamë që gjithsesi nuk do të hahej në gatime të tjera. Për të ruajtur shijen më delikate të pulës, nuk përdora shumë erëza, përvec tri degë borzilok, pak fare finoku, pak piper dhe një degë selino. Zierja, kullimi dhe konservimi është njësoj si me koncentratin e mishit të viçit.