Miell prej lendeve të lisit - buka e Zeusit (recetë shtëpie)

Biskota me miell lendesh lisi dhe rrush të thatë.

Receta për miellin nga lendet e lisit (versioni shkurt, pa historik dhe pa receta shtesë) është si më poshtë. Po vijoj me këtë version të shkurtuar, duke qenë se sezoni i lendeve kalon për pak dhe ndoshta doni të vijoni me procesin. Versionin e plotë do ta postoj gjatë ditëve në vijim, pasi të kem përfunduar procesin edhe vetë e të kem kështu foto për secilin hap.

1 – Mbledhim lendet në një pyll lisash (ndryshe quhet dushk dhe qarr). Mundohemi të dallojmë që të mos jenë lende me vrima, që do të thotë se kanë krimba. Sugjeroj të mbledhim të paktën një kilogram, që të kemi më shumë gjasa të përftojmë një sasi të mjaftueshme mielli në fund. Por mbani mend se parimi i mbledhjes së të mirave në natyrë është ky: merr aq sa të duhet dhe kurrë aq sa mund të dëmtosh vijimin e shtimit të natyrë. Pra, mos e vilni gjithë lisin, sepse lendet janë ato prej të cilave do të lindin lisa të rinj. Merrni rreth 1/10 e atyre që gjeni.

2 – I lajmë lendet, që të jenë pa dhé e më të lehta për t’u punuar.

3 – Bëjmë provën e lendeve, cilat bëjnë e cilat jo. Mbushim një enë të thellë me ujë dhe hedhim aty lendet. Ato që shkojnë në fund të enës janë përgjithësisht të mira. Lendet që pluskojnë mbi ujë përgjithësisht nuk bëjnë (unë gjithsesi i çaj edhe ato për të shpëtuar çdo gram të mundshëm ☺).

4 – Nisim t’i çajmë lendet. I vëmë në pozicion vertikal dhe i godasim me gur ose çekan nga ana e majës, jo aty ky ka qene e lidhur me plisin (kapuçin që e lidhte me degën e pemës).

5 – Përdorim lendet që duken të pastra e të shëndetshme. Gjithsesi, edhe lendet e dëmtuara apo të kafshuara mund të pastrohen. Ato që kanë myk janë përgjithësisht të papërdorshme. Mos harroni kurrsesi t’u qëroni edhe cipën e brendshme që kanë, sepse ndryshe nuk u kalon kurrë hidhësia. Mund t’ju duhet ta gërryeni me thikë. Gishtat do të na bëhen pis, por hiqet lehtë me një larje.

6 – Pasi t’i kemi çarë të gjitha, i hedhim në një enë të bollshme dhe i shpëlajmë me ujë të bollshëm. Pastaj e mbushim enën me ujë të ftohtë (temperaturë mjedisi) dhe i lëmë lendet aty.

7 – Ujin e ndërrojmë çdo ditë, ose dy herë në ditë, në varësi të kohës dhe ngjyrës që lëshojnë. Këtë proces e përsërisim për disa ditë, derisa të shohim që nuk lëshohet më ngjyrë dhe uji është i kthjellët. Ngjyra shkaktohet nga taninat e frytit, të cilat edhe i japin shijen e hidhur frytit.

Lendet gati për përdorim. I dalloni ato plisat si zemër? ☺♥

8 – Pasi të ketë përfunduar procesi i pastrimit, i grijmë sa më të vogla lendet. Pastaj i hedhim në një makineri grirëse (mikser) ose i shtypim me kavanoz të gjatë nëse nuk kemi mikser. (Po vijoj me mundësinë e grirëses.) Në grirëse shtojmë pak ujë që t’i mbulojë lendet, sepse kjo e bën më të lehtë edhe punën e makinerisë që të mos bllokohet.

9 – Përgatisni një lloj rrjete kulluese me një pjesë getash. Për kë bën qumësht bajamesh në shtëpi, mund të përdorni edhe nga ato çantat enkas për këtë. Ndoshta edhe filet kafeje, por nuk jam e sigurt për to se sa të qëndrueshme mund të jenë, sepse nuk i kam provuar. Për rrjetën e improvizuar me geta, unë e bëj kështu: marr një palë geta super të pastra ose të reja dhe i pres rreth 15-20 cm te pjesa e pulpës së këmbës. Pastaj e lidh nyje fort në fund dhe rrjeta është gati.

10 – Masën e lendeve e kalojmë nga mikseri në rrjetë. Mund të duhen dy persona për këtë punë që të mos e derdhim. Këtë e bëjmë mbi lavaman që të mos bëjmë pis përqark.

11 – Pasi ta kemi kaluar gjithë masën në rrjetë, e vendosim nën ujë të rrjedhshëm,  por në mënyrë anësore, që uji të mos hyjë në rrjetë por ta prekë bollshëm nga çdo anë (me kujdes që të mos na rrëshqasë e ta humbim masën në lavamanë). Do ta mbani aty duke e shtrydhur vazhdimisht me kujdes për njëfarë kohe (10-15 minuta besoj) derisa uji që lëshon rrjeta pa çdo shtrydhjeje të bëhet i kthjellët. Sërish, ngjyra tregon praninë e taninave që, po të mos i shpëlajmë mirë, e bëjnë miellin të hidhur.

12 – Pas kësaj, e kalojmë miellin në një tepsi që të jetë e madhe mjaftueshëm që mielli të mos formojë shtresë më të lartë se 1 cm. Do të ndieni aromën e mirë të miellit dhe dendësinë shumë të këndshme në prekje ☺.

13 – Tepsinë e vendosim në furrë, të cilën e ndezim në temperaturë të ulët. Unë e kam vënë në temperaturë 100 gradë C herën e fundit dhe ishte shumë mirë. Lëreni të thahet mielli për rreth 30 minuta, duke e kontrolluar herë pas here. Era e mirë vijon ☺. Nëse e vini furrën në temperaturë edhe më të ulët, prapë është shumë mirë, por do të marrë më shumë kohë.

14 – Pas tharjes, miellin e shkërmoqim sa më shumë që të bëhet sa më i imët. Për kë ka ndonjë lloj mulliri në shtëpi mund ta kaloni edhe në të.

15 – Mielli është gati për recetat që dëshironi të gatuani me të. Përdoret për çdo lloj gatimi me të: kek, bukë, biskota, pasta, etj.. Unë herën e fundit i shtova pak miell gruri që të mbajë më mirë, duke qenë se lendet nuk kanë shumë gluten. Por edhe pa të është shumë mirë, më mirë madje. Këshilloj të mos përdorni aroma të forta në këtë gatim, që të ruhet kështu sa më mirë aroma karakteristike dhe shumë e këndshme e lendeve.

Mos ngurroni të ndani me mua si ju shkoi procesi dhe çfarë recetash keni bërë me miellin ☺