Po ti, a je dukur ndonjëherë si i vdekur?

"Dhe demoni, duke bërtitur dhe duke e sfilitur fort, doli prej tij. Dhe fëmija mbeti si i vdekur, saqë shumë njerëz thoshin: "Ka vdekur". Por Jezusi e zuri për dore, e ngriti dhe ai u çua në këmbë." - Marku 9:26-27

Ndonjëherë, mundimi ka qenë aq i gjatë saqë çlirimi që Zoti sjell është aq i madh dhe jetë-tronditës sa për një çast të gjatë e të pakapshëm dukesh si dikush për të cilin soditësit e shndërrimit do të thoshin "ka vdekur". Përtëritja dhe rimëkëmbja prej Tij i ngjan dërrmimit, aty për aty. Zemra fiket një çast sa të rimarrë ritmin, një frymëmarrje e thellë në mushkëritë e ngrira, shqisat shuhen për të ndjerë sërish në imtësi. Një gjendje gjysmë-jete, në pritje, a shlodhje. Vetë nuk do të mund të shkëputeshe nga dheu. E atëherë Ai, që ende s’ka mbaruar me ty, zgjat dorën e të ngre në këmbë, e ti, në përhumbje e magjepsje, gatitesh për jetën me bollëk, në gëzim të plotë. Po, së jashtmi është për të thënë “ka vdekur”, por së brendshmi ngjan si “u ngjall”.